modulair
Rubriek: Promoveren
Leestijd: 2 min | Tekst: Irene van Wesel | Fotografie: Sake Elzinga
07
Muziektherapie helpt bij depressieve klachten.
Waarom heb je voor dit onderzoeksonderwerp gekozen?
‘Als docent-onderzoeker muziektherapie aan de opleiding Vaktherapie verkort van NHL Stenden hogeschool op de locatie Leeuwarden werk ik veel met studenten. Ook werk ik met studenten van de voltijd opleiding. Daardoor zie ik de problematiek van studenten met depressieve klachten. Soms kom je net van de middelbare school en moet dan al weten wat je wilt. Dat kan een hele zoektocht zijn, die bijna existentieel is. ‘Wie ben ik eigenlijk? Wat wil ik? Voel ik me gehoord?’ Diezelfde zoektocht heb ik ook meegemaakt. Na wat omzwervingen ben ik muziektherapie gaan studeren. Later wilde ik mijn kennis graag overdragen en werd docent op de opleiding. Toen het Fins onderzoek van Erkkilä over muziektherapie en depressie gepubliceerd werd, vond ik dat erg interessant. Ik wilde dat onderwerp graag zelf onderzoeken in Nederland.
Hoe gaat dat eigenlijk, muziektherapie?
In de basis zijn mensen nieuwsgierig. Ze zien iets en gaan het doen, ze gaan uitproberen en ervaren. Muziek spelen vereist dat je in de actieve stand gaat, dat je in dat proces zelf op gang komt. Een instrument kiest en begint te spelen. Zo kom je tot expressie en zet je belangrijke stappen in de emotieregulatie. Door samen te spelen en te praten over je ervaringen.
‘Samen een instrument bespelen maakt de weg vrij om te voelen’
En hoe helpt het bij depressie?
Voor mensen die somber zijn of weinig plezier beleven, kan het heel confronterend zijn om zomaar een instrument te bespelen. En depressie gaat ook gepaard met een gebrek aan motivatie, je terugtrekken als het moeilijk wordt. Die afwisseling tussen terugtrekken en actie kan een zwaar proces zijn, maar zorgt ervoor dat er meer ruimte komt om te voelen. Je anders te voelen. Anders met gevoelens en emoties om te gaan. Dát is uiteindelijk het doel van muziektherapie.
... afwisseling tussen terugtrekken en actie kan een zwaar proces zijn, maar zorgt ervoor dat er meer ruimte komt om te voelen.
Wat ga je doen met het ontwikkelde programma?
Ik wil anderen trainen om de onderzochte aanpak toe te passen en een netwerk opbouwen om case studies over een langere periode te onderzoeken, in verschillende doelgroepen. In samenwerking met een universiteit of academisch ziekenhuis zou ik graag een grootschalige studie opzetten. En binnen het HBO zet ik me in voor een vaste plek voor het programma, waarin studenten getraind worden om deze aanpak toe te passen, om andere studenten te begeleiden en n=1 onderzoek te doen naar resultaten van en ervaringen met muziektherapie.
Hoe heb je je tijd aan de Open Universiteit ervaren?
Wat ik zo fijn vond aan de OU was dat het zo laagdrempelig was om digitaal te overleggen. Susan van Hooren was als aanspreekpunt heel toegankelijk en altijd bereid om zowel vakinhoudelijk als methodologisch mee te denken. En ze heeft me geleerd om heel zorgvuldig en kritisch te zijn, door me steeds te laten zien: wat zeg je nu eigenlijk en is dat ook wat je bedoelt? Daarnaast was er een ruim aanbod op studiegebied. Het is me echter niet altijd gelukt om er gebruik van te maken. Wanneer je dieper in je onderzoek terechtkomt, dan ontstaat de behoefte om meer kennis op te bouwen. Ik voelde me betrokken, maar zat tegelijk in mijn drukke programma als buitenpromovendus. Daardoor zit je als promovendus continu in een spanningsveld van inhoud versus vaardigheid. Het is daarom belangrijk om goed te kijken naar: welke leerbehoeftes heb ik en wat is haalbaar?