modulair
Rubriek: De Student
Leestijd: 3 min | Tekst: Ingrid Beckers | Fotografie: Peter Strelitski
02
Hoezo midlife blues? Gewoon opnieuw gaan studeren!
- Michiel Boer (52)
Als Michiel Boer iets níet wilde, dan was het wel ’op routine varen en langzaam op de uitvoegstrook van zijn werkzame leven terecht komen.’ Daarom koos híj op zijn vijftigste voor een nieuwe start van de rest van zijn carrière. In het najaar dient hij zijn scriptie in voor de master Managementwetenschappen.
Fijn gezin. Mooie carrière. En toch sluimerde er iets op de achtergrond in het leven van Michiel Boer (52), energieke Rijksconsultant uit Vijfhuizen. ‘Wordt mijn wereldje niet een beetje klein? Moet ik echt nog tot aan mijn pensioen dezelfde gesprekken voeren met collega’s? Je mag het gerust een soort midlife blues noemen waar ik in zat’, lacht de masterstudent Management. Al had hij nou ook weer niet de neiging om een motor te kopen en naar het einde van de wereld te rijden. ‘Maar bottom line voelde ik wel heel sterk dat ik niet op de uitvoegstrook van mijn werkzame leven wilde komen te zitten. Vervallen in cynisme, of routine. Zoals de schrijver George Bernard Shaw ooit zei: ‘We stoppen niet met spelen omdat we oud worden. We worden oud omdat we stoppen met spelen.’ Dat wilde ik vermijden. Ik besloot de regie te pakken over de volgende twintig jaar van mijn carrière.’
‘We stoppen niet met spelen omdat we oud worden. We worden oud omdat we stoppen met spelen.’
#DenkOpen
- George Bernard Shaw -
‘Na de middelbare school was ik vooral bezig met vrienden, feesten en hockey’
In 2019 schreef hij zich in voor de master Management aan de Open Universiteit. Iets heel anders dan de Academie voor Journalistiek waarvoor hij na zijn eindexamen koos. ‘De intrinsieke motivatie ontbrak in die tijd’, blikt hij terug. ‘Ik was in mijn jonge jaren vooral bezig met vrienden, meisjes, uitgaan en hockey. Een opleiding deed ik toen vooral omdat het moest.’ Via een stage bleef hij hangen bij het toen populaire weekblad Libelle - ‘Eigenlijk not done voor een journalist. Maar als je ergens creatief leert schrijven…..’ De wetenschap lonkte stiekem al een beetje. ‘Ik miste kennis. Diepgang.
Maar militaire dienst doorkruiste mijn ontluikende plannen om nog een paar jaar de collegebanken in te duiken.’ Michiel kwam via het leger en de journalistiek bij de rechterlijke organisatie terecht. Maakte carrière als organisatie- en communicatieadviseur bij de Raad voor de Rechtspraak. ‘Het leven gaat zoals het gaat’, zegt hij. ‘Toen mijn kinderen klein waren, richtte ik me vooral op het gezin. Ik ben familieman. Pas toen mijn jongens de deur uitgingen, ontstond ineens weer een zee van tijd en ruimte. Voor mij en mijn ambities.’
’Het mooiste van alles? Dat ik nieuwe vrienden heb gemaakt’
‘Ik moet 's ochtends kunnen studeren. Dan ben ik op mijn best.’
Jaren geleden volgde Michiel al een paar cursussen Rechten aan de Open Universiteit en ontdekte: ‘Ik ben geen avondmens. Mijn energieniveau is te laag om na het werk nog ergens in de collegebanken of met mijn neus in de boeken te zitten. Toen ik besloot om naast mijn fulltime baan nog een master Management te doen, kwam ik om die reden bij de Open Universiteit terecht. Ik studeer nu anderhalf jaar elke zaterdag- en zondagochtend van acht tot één. Dan ben ik op mijn best.‘ Dat betekent even geen verjaardagen. Geen feestjes. Nul sport. ‘Toch kost studeren me nu minder moeite dan toen ik jong was. De motivatie die toen ontbrak, is er nu wel. Ik vind het machtig mooi als docenten vertellen over iets waar ikzelf geen klap vanaf weet. Dat was vroeger anders. Toen hoorden docenten min of meer bij het schoolmeubilair.’
‘Mijn nieuwe baan als Rijksconsultant heb ik mede te danken aan de master’
Na de zomer dient Michiel zijn scriptie in. ’Maar nu al’, zegt hij, ‘pluk ik de vruchten van wat ik tijdens de opleiding heb geleerd. Sinds een half jaar werk ik als Rijksconsultant. Die functie heb ik mede te danken aan de master. Ik probeer de communicatie en dienstverlening aan burgers te verbeteren vanuit het Ministerie van Algemene Zaken. Door de master leerde ik om werkwijzen altijd vanuit een breder perspectief te bekijken. Er is niet één basisaanpak die binnen elke context werkt. Ik leer ook veel over de relatie tussen strategie, structuur en het gedrag van mensen binnen organisaties. Elkaar verwijten maken, heeft niet zoveel zin. De kunst is om erachter te komen waaróm mensen bijvoorbeeld moeite hebben om mee te bewegen met veranderingen. Als je een goeie analyse kunt maken, zie je ook wat je zelf anders of beter kunt doen.’ Over hoe de Open Universiteit communiceert heeft Michiel trouwens ook zijn ideeën. Een van de redenen waarom hij lid werd van de Opleidingscommissie MSc in Management, die adviseert over de kwaliteit van de opleiding. ‘Ik wil niet aan de zijlijn klagen over hoe dingen gaan, maar meedenken en handreikingen doen. De communicatie is mij soms iets te schools, bijvoorbeeld als ik een mailtje krijg dat ik niet mag frauderen. Dat geef ik graag terug, op alle niveaus.’
‘Om de week een digitale uithuilsessie, dan lachen we ons helemaal blauw!’
De Opleidingscommissie maakt zijn ‘reis’ bij de Open Universiteit ‘interessanter en leuker’, vindt Michiel. Dat geldt ook voor het contact met medestudenten. ‘Samen met drie andere studenten zit ik een levendige appgroep. Om de week hebben we een digitale uithuilsessie en lachen we ons helemaal blauw. Het mooiste van alles is misschien wel dat ik nieuwe vrienden heb gemaakt. Dat geeft enorm veel energie, en die heb je nodig. Studeren naast je baan is echt hard werken. Het vergt doorzettingsvermogen. Daar betaal je een prijs voor. Mijn mentale fitheid ging ten koste van mijn fysieke fitheid. Vind ik niet erg, want het betekent dat ik echt iets heb gepresteerd. Als ik straks klaar ben, neem ik gelijk een abonnement op de sportschool! Oh ja: en de kozijnen moeten nodig geverfd.’