modulair
Rubriek: De Alumnus
Leestijd: 2 min | Tekst: Silvia van de Put | Fotografie: Peter Strelitski
Rawa Raouf
‘Mijn mantra tijdens de opleiding: believe that you can and you will’
03
Rawa Raouf - 32 zomers jong - voltooide eerder een bachelor in Rechten. Hij probeerde na zijn studie meerdere banen en meerdere werkgevers in het werkveld, maar de echte klik met het vak kwam niet. Tijdens de coronapandemie, toen toch al alles op zijn kop stond, begon hij - na een Premaster - aan de Master Managementwetenschappen bij de Open Universiteit. Zowel de nieuwe richting als het studeren zelf bleek een gouden zet. Nu werkt Rawa als business controller bij zijn huidige werkgever: ‘Het ging heel soepeltjes: afgestudeerd, twee weken op vakantie en daarna met mijn nieuwe baan gestart.’
Langgekoesterde wens
Hoe het kan verkeren. Al op de middelbare school had Rawa interesse in onderwerpen als bedrijfskunde, organisatiekunde en organisatiedynamiek. Maar ja, hij had bepaald geen wiskundeknobbel. Spoiler alert: tijdens de Master Managementwetenschappen rekende Rawa voor eens en altijd af met zijn aversie tegen cijfers door alle vakken - inclusief de zo gevreesde exacte vakken als management accounting en finance - in één keer te halen. Inmiddels weet hij: ‘Alles kan. Zelfs een 9,3 voor het rekenvak waarvan ik dacht dat ik het never nooit niet ging halen.’
Veel plussen Dat studeren aan een reguliere universiteit in combinatie met een fulltime baan niet handig was, werd al snel duidelijk. Toch was het een combinatie van factoren die Rawa voor de Open Universiteit deed kiezen: ‘De online informatiesessies, de vrijheid om de vakken ook modulair te volgen, de bevlogen docenten, het curriculum dat perfect bij mijn interesses past en de zeer interessante onderwerpen voor het elective: het klopte gewoon allemaal. Ik had mijn beslissing eigenlijk al genomen toen ik, via mijn moeder, in contact kwam met een collega die deze master net had afgerond. Die man was zo ongelooflijk enthousiast over de Open Universiteit! Toen wist ik het zeker: ik ga dit doen.’
‘De opleiding voelde als een soort hobby. Ik vond het oprecht heel erg leuk om te doen’
Harde en zachte kant
Wat Rawa tijdens zijn master leerde, gebruikt hij nu dagelijks in de praktijk: zo zijn we ingedeeld, zo gaan we te werk, zo pakken we een probleem aan. Rawa noemt het ‘de harde kant’. Maar de zachte kant, de interactie tussen mensen, vindt hij minstens zo interessant. Niet voor niets koos hij het vak ‘organisatieverandering en ontwikkeling’ als elective. ‘De colleges van Thijs Homan en Mario Kieft waren bijna filosofisch van aard. Ik ging nadenken over kwesties als ‘wat zijn perspectieven en paradigma's waar mensen in kunnen (vast)zitten?’, ‘Hoe kun je achterhalen vanuit welk perspectief iemand naar de situatie kijkt?’. Als je dat eenmaal weet, ontstaat er meer begrip. Dan kun je ook veel gemakkelijker het gesprek met elkaar aangaan.’
Thesis veerkracht
Voor zijn afstuderen deed Rawa onderzoek naar veerkracht op het werk. Waar kunnen leidinggevenden op letten om dat stukje veerkracht bij hun medewerkers te bevorderen? Een maand na zijn afstuderen kreeg hij de kans om aan een grote groep collega’s de bevindingen van zijn onderzoek te delen. Eén van zijn belangrijkste aanbevelingen: ‘Wees je bewust van de kwaliteit van de relatie die je met je collega’s hebt en de impact daarvan op veerkracht op het werk.’
Impact van hulpbronnen
Dat Rawa zelf redelijk goed met verstoringen kan omgaan, heeft alles te maken met de vele hulpbronnen waar hij een beroep op kan doen en ook regelmatig doet. ‘Denk aan familie en vrienden maar zeker ook aan collega’s en leidinggevenden. De interactie die je op het werk hebt - of dat nou op de werkvloer is, voorafgaand aan een vergadering, bij de koffieautomaat, in de wandelgangen of in de kantine - lijkt misschien basaal. Maar de ondersteunende rol van collega’s onderling en het weten dat je op een ander kunt terugvallen, is zoveel belangrijker dan je je kunt voorstellen.’
‘De nieuwsgierigheid naar mensen heeft er bij mij altijd al ingezeten’
Ooit nog een andere studie?
‘Zeg nooit nooit. Ik zorg dat ik goed op de hoogte blijf van het aanbod. Misschien toch nog ooit een Master Rechtswetenschappen of misschien wel Psychologie? In mijn achterhoofd heb ik ook wel het idee om ooit te promoveren aan de Open Universiteit. En dan als buitenpromovendus. Maar dan moet ik wel echt een onderwerp vinden dat me zó raakt dat ik daar voor een periode van zes jaar mee bezig wil zijn.’