Ieder jaar is dit jaargetijde voor mij toch wel een dingetje. Regen, kou, vallende bladeren, gladheid en als je pech hebt een paar flinke najaarsstormen. En eerlijk: ook dit jaar stond ik na onze heerlijke zomer niet te springen toen de kalender me vertelde dat het toch echt oktober werd.

Maar wat me ook ieder jaar verbaast, is dat ik elke keer toch ook weer geniet van deze tijd. Waar ik in mijn hoofd opzie tegen de vroeg vallende avond, geniet ik in werkelijkheid van de duisternis en de gezellige kaarsjes op tafel. En waar ik in gedachten mezelf tegen de stevige wind in zie fietsen, slenter ik na werktijd ontspannen door de prachtig gekleurde bossen. Raap ik een handje kastanjes, die thuis in de oven gaan. Bak ik appeltaart. En nestel ik me cosy op de bank, onder het dekentje met een kopje thee. Oeps. Loopt het leven niet vanzelf zodra je stopt met weerstand bieden? Aan de uitdaging toegeeft en juist meegaat met the flow? Maak ik de dingen niet veel groter dan ze in werkelijkheid zijn?

Jullie studenten doen dit elke dag, meegaan met die flow. Studie, werk, topsport, gezin, hobby’s. Tel daar nog de tentamenperiodes bovenop. Hoezo stormachtig? Neem bijvoorbeeld Annick Verhaar. Zij laat ons zien hoe zij alle ballen in de lucht houdt. En hoe ze haar levensmotto toepast als topsporter én student Managementwetenschappen. Jesse Heyninck krijgt het voor elkaar om in het nationale team van lacrosse te spelen naast zijn werk als docent Artificial Intelligence.

Toch draait het niet alleen maar om flow. Je verbonden voelen, daar gaat het om. Met vrienden in de kroeg. Met je hond, je werk. En met studiegenoten, die net als jij in dezelfde fase van de studie zitten. In het kader van de Kwaliteitsafspraken zet het themateam Communityvorming en binding zich in om die verbinding zowel online als offline makkelijker voor jullie te maken. Ook organiseren we vrij toegankelijke Studium Generale lezingen waardoor je een kijkje kunt nemen bij onderzoek van een ander vakgebied. Kennis kunt maken met hoogleraren. En wellicht medestudenten ontmoet waarmee het fijn sparren blijkt als het even donker is gedurende je studie.

Wat ik jullie mee wil geven: al is de uitdaging nog zo groot, probeer ook te genieten. Je staat er nooit alleen voor. Meestal lijkt de berg hoger dan hij is. Maar als je begint te wandelen, dan kom je vanzelf vooruit, stap voor stap, naar de top. Eén ding heb ik in ieder geval geleerd. Ik ga me volgend jaar niet meer druk maken over vallende blaadjes. Beloofd.